BEN, ATTİKE’Lİ…
Aegeus’un fırtınalı denizinde
Matemin yelkenlerini açıyorum
Yazgıma ödevin dümenini tutmak düşmüş
Dönüyor yüzümü zorluğa, meydan okumaya
Erdemin pruvasıyla dalgalar kırıyorum
Kader bu…
Matemin içinde yol almak, mateme karşı
Aklımda tanrılarla savaşmak dahi var
Onlar verecek değil yazgımı
Felaketin acısı yok üstümde
Ne zorluk korkutur beni, ne zorbalık
Bir, kaderimi bilir tanrılar
İşte ben, Attikeli!
Onu almaya geldim.
Ben, kendi ayaklarıyla kurban edilmeye gelen…
Niyetim gerçek bir kurban vermek, kendimden
Büyük ve gizli labirentinde yaşayan ölümden
Bu çürümüş, yönsüz dünyayı tanımazken
Onda bir yol bulmaya geldim.
Körpe ruhları ölüme, unutmaya yem edilmiş
Gençlikleri korkuya, endişeye terk edilmiş
Ölümü gösterip yaşamlar hapsedilmiş
Ölümün karşısında yaşamaya geldim
Temizler temizim çizdi yolumu
Cesaretle attım adımı
Kuşandı tüm silahlarıyla ruhum da
Cenk ile cenk etmeye geldim.
Açtım da büyülü iğini Ariadne’min
O gösterdi benden bana giden yolu
Çözdüm dâhice karmaşasını Daidalos’un da
Ödedim kefaretini, lanetlenmiş Minos’un
Özümde özümü saklayanı bularak, yenip de
Ben olmaya geldim.
İndim o gölgeler dünyasının merkezine
Şüphe yok, kaderimi ben seçtim.
Yenilgilerin kefaretiydi bu, ödedim.
Güreştim çirkin ve güçlü devle
Kendimi alt ettikçe, onu da alt ettim
Borcuydu atamın krallığının bu
Ruhuydu insanlığımın
Savaştan kaçarak yaşanmazdı çünkü
Gölgelerle savaşmadan ışığa çıkılmazdı
Yurdumu tinin ışığına taşımaya geldim
Bir Theseus vardı diyecekler
İnsanlığın yanında ve önünde çarpışan, direnen
Direnmeye devam edecek, görecekler
İradesi ve cesaretiyle onu daimi genç bilecekler.
Tüm bunları ruhuma o koydu
Ah, Dionysos’a terk ettiğim yüceliğim
Ariadne’m, temizler temizim.
Ruhun yüceliğini o gösterdi
Bir tiranın yanında açan bir kutsal çiçekti
Onda iyiliğe inandım, zarafete
Onda buldum bu bilgeliği
Yol, bilinmez değildi
Işıltısı, hiçliği boğdu
Aşkının önünde, yanında korkuya yer yoktu
Tecrübenin ipiyle örülmüştü o iğ
Bana inanmak sadece, cüret etmek düşmüştü
Ben, Attikeli Theseus
Bir kralın oğlu.
Ama soyluluğu atasından değil,
ruhunu doğuran bir kadından gelen.
Kaç yaşam sürecek olsa da ona,
İnsanlara duyduğu aşkın izinden giden…
Ben, Attikeli Theseus
Atina Kralı
Yazgım, yeryüzünde aramak bir yıldızı.
Kemal KARADAYI