HERO İLE LEANDROS EFSANESİ

Nasıl bir şey acaba kız kulesine tutkun olmak?

Nasıl bir şey acaba o kulede esir bir kız olmak?

Annem anlatmıştı bana bu kızın hikâyesini

Ne çok üzmüştü benim çocuk yüreğimi

Bir kız gelir aklıma, bir yüz pürüzsüz

Al yanaklar, dudaklar dümdüz

Uzunca bir elbise, zarif

Dolaşmakta duvarlar arasında hüzünlü, naif

Güneş ufukta kaybolduğunda

Yüzündeki gölge silinir

Yeni bir güneş doğar

Hafif bir gülüş belirir

Gözleri parlar yıldızların ışığı gibi

Pencerede durur, suyun öbür yakasına

Sanki bir haber gönderir

Işıktan bir hale etrafında

Onu gören bütün âşıklar anlar ki

HERO sesleniyor LEANDROS’a

Bir adam gelir aklıma, bir yüz pürüzsüz

Kalın kaşlar, bakışlar dümdüz

Sabırsızca bir yürek tarifsiz

Dolaşmakta kıyıda hüzünlü, çaresiz

Ay denizi aydınlattığında

Yakamozlar belirir sakince

Dalgalar konuşur; gel, gel diye

LEANDROS yiğit, bakar karşı yakaya

Yüzer, yüzer, bir kulaç, bir kulaç daha

Suyun serinliği yanan gönül ateşini dindirir

Güçlü gövdesi her kulaçta biraz daha güçlenir

HERO’nun ışığını görür, gittikçe yaklaşır

Yaklaştıkça büyür, büyüdükçe yüzer

Karanlık gecede HERO’nun sesini işitir, gel der

Son bir kulaç daha, karaya ayak basar

İşte şimdi bir adam, bir kız var

Önce dururlar, ay kaybolur, ışık söner

Yeni bir gün doğar

İki âşık şaşkın bir mutlulukla birbirlerine sarılırlar

Geldiği gibi geri döner LEANDROS ama yine gelir, yine, yine

Ta ki bir gece

Fırtına esip, dalgalar yolunu şaşırtana kadar

O gece HERO’nun ışığını göremez olur

Bir kız gelir aklıma

Birkaç söz, soluk bir ten, donuk bir çift göz

Bekler kederle

İnce gölgesi denize düşer

Sabah olur, genç adamın bedeni kayalara sarılı bulunur

HERO denize bakar, yine gülümser zarif

Ölüm der içinden

Korkmazdı LEANDROS hiç mi hiç ölümden

Yavaşça bırakır kendisini denize

Ayırmıştın bizi, şimdi kavuştur birbirimize

Bir kız, bir adam, bir deniz

Bir deniz gelir aklıma engin, tertemiz

Geniş ufuklu, başı sonu belirsiz

Anlatır her dalgada bir fısıltı gibi, bu efsaneyi sessiz

Harika TERCAN